Ένα άλλο γεγονός που άφησε τη σφραγίδα του στη ζωή των κατοίκων της περιοχής μας είναι «τα χρόνια του Παππουλάκη», όπως συνηθίζεται να λέγεται. Ο κατά κόσμον Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος, από το χωριό Άρμπουνα Καλαβρύτων, ύστερα από μια βαριά αρρώστια, δώρισε την περιουσία του στους φτωχούς και έγινε επαίτης ασκητής με το όνομα Χριστόφορος Παππουλάκης ή Αγιοπατέρας. Στην αρχή, ήταν καλόγηρος στο Μέγα Σπήλαιο. Στη συνέχεια, περιφερόταν από τόπο σε τόπο, από την περιοχή των Καλαβρύτων μέχρι την Μάνη. Δίδασκε με πάθος και φανατισμό, κυρίως προφητείες από το βιβλίο του Αγαθάγγελου και φανάτιζε τον κόσμο. Η θρησκομανία των οπαδών του είχε φθάσει σε τέτοιο σημείο που πολλοί τον νόμιζαν για τον προφήτη Ηλία, ενώ άλλοι, ευχαρίστως θα έδιναν και τη ζωή τους γι’ αυτόν, πιστεύοντας ότι έτσι θα αγίαζαν.
Ο αείμνηστος παππούς μου Φάνης Καρακαϊδός, μου είχε διηγηθεί πως κάποια φορά ο Παππουλάκης, στην πλαγιά του Βουλκάνου όπου δίδασκε τον κόσμο, έπιασε ένα σφεντάμι, το κούνησε και όλα του σχεδόν τα φύλλα έπεσαν. Τότε, στράφηκε στον κόσμο και είπε: «Βλέπετε άνθρωποι! Όσα φύλλα έμειναν πάνω στο δέντρο, τόσοι άνθρωποι θα μείνουν, από τις συμφορές που σύντομα θα έρθουν στον κόσμο».
Στο Μαγγανιακό, ο Παππουλάκης είχε πολλούς οπαδούς και για χρόνια πολλά οι προφητείες του και οι διδασκαλίες του είχαν επηρεάσει τη ζωή των κατοίκων. Ακόμα και σήμερα, όταν αντιμετωπίζουν άσχημες καιρικές συνθήκες ή ακούνε για πολέμους και συμφορές, πολλοί λένε: έφθασε ο καιρός του Παππουλάκη.
Επειδή ο Παππουλάκης καταφερόταν δριμύτατα, εναντίον του βασιλιά Όθωνα ως καθολικού, και της Αμαλίας ως διαμαρτυρόμενης, η κυβέρνηση έστειλε καταδιωκτικά αποσπάσματα, τα οποία, ύστερα από περιπετειώδεις καταδιώξεις, κατάφεραν τελικά να τον πιάσουν στην περιοχή της Μάνης, από προδοσία ενός ιερέα. Στην αρχή τον φυλάκισαν στο φρούριο του Ρίου, μετά όμως τον μετέφεραν στην Άνδρο, όπου λόγω και της άσχημης υγείας του πέθανε το 1861.
Η φήμη του Παππουλάκη και το προφητικό του χάρισμα επέζησαν μέχρι τις μέρες μας, ενώ η επίδρασή του, ηθικά και κοινωνικά, υπήρξε γενικά ωφέλιμη. Πολλοί, μετά τον θάνατό του, ζήτησαν να ανακηρυχθεί Άγιος, άλλοι όμως τον χαρακτήριζαν αγύρτη και λαοπλάνο.
