Κατά τους ρωμαϊκούς και πρωτοχριστιανικούς χρόνους η περιοχή Μαγγανιακού ακολούθησε την ανθηρή πορεία και ακμή της πρωτεύουσας του κράτους Μεσσήνης (Ιθώμης). Αυτό επιβεβαιώνεται από τον ιστορικό Παυσανία, ο οποίος όταν το 160 μ.Χ. επισκέφθηκε την Ιθώμη και τη γύρω της περιοχή την περιέγραψε σαν την καλύτερη και ανθηρότερη περιοχή της Πελοποννήσου (ευδαίμων χώρα).
Η βέβαιη κατοίκηση της περιοχής Μαγγανιακού στα ρωμαϊκά χρόνια αποδεικνύεται, εκτός των άλλων, και από ευρεθέντα ίχνη διαφόρων μνημείων των χρόνων εκείνων. Στο παλιό πετράλωνο, μπροστά από το σπίτι του Ψαρούλη, στην άκρη του χωραφιού του Φ. Αργυρόπουλου, το 1940, ο αείμνηστος πατέρας μου Λυκούργος Ψαρούλης βρήκε (ξέθαψε οργώνοντας) κατεστραμμένο πήλινο αγγείο ρωμαϊκής περιόδου. Το αγγείο αυτό πρέπει να συνόδευε στον τάφο του κάποιον εξέχοντα νεκρό γιατί σε λίγο βάθος κάτω από τις πλάκες του αλωνιού, πολλές φορές, βρέθηκαν ανθρώπινα κρανία και άλλα οστά που μαρτυρούν την ύπαρξη νεκροταφείου ρωμαϊκής εποχής.
Ακόμα, στο βουνό Ψωριάρη, 200 περίπου μέτρα βορειοδυτικά του σημερινού μεγάλου πλάτανου, στη θέση Αλώνι, το 1939, ο αείμνηστος δάσκαλος του χωριού Περικλής Κοσμόπουλος, σε ανασκαφές που έκανε με τα παιδιά του σχολείου βρήκε τρεις τάφους, συλημένους, ρωμαϊκής εποχής. Έτσι, αποδεικνύεται ότι κατά την ρωμαϊκή περίοδο στην περιοχή Μαγγανιακού υπήρχαν σίγουρα οικισμοί, αφού ύπαρξη νεκροταφείων χωρίς την ύπαρξη οικισμών δεν εννοείται.
Οι Ρωμαίοι, στα πρώτα χρόνια της κατάκτησης, συμπεριφέρθηκαν κάπως φιλικά στην Ιθώμη, αφού δεν της ισοπέδωσαν τα τείχη όπως έκαναν στις άλλες πόλεις της Ελλάδας και τη διατήρησαν ως πρωτεύουσα της Μεσσηνίας μέχρι τους βυζαντινούς χρόνους που την διαδέχθηκε η Ανδρούσα. Όταν αργότερα ξέσπασε η διαμάχη μεταξύ Αντωνίου και Οκταβιανού για την εξουσία στη Ρώμη, η Μεσσήνη (Ιθώμη) πήγε με το μέρος του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας και ο νικητής Οκταβιανός τιμώρησε τους Μεσσήνιους αφαιρώντας τους, εκτός των άλλων, και τον έλεγχο της πόλης Θουρίας.