Ταξιδεύοντας πεζή από Ελληνοκλησσιά προς Καλογερόραχη, μέσω του παράδρομου της σαμαρόβρυσης, θα παρατηρήσουμε στο έδαφος του λόφου που βρίσκεται απέναντι (νοτιοανατολικά) της πηγής διάφορα θαλασσινά αντικείμενα, όπως βότσαλα, άμμο, κοχύλια και άλλα, που εύλογα θα διερωτηθεί κανείς για το πώς βρέθηκαν στη στεριά, σε απόσταση δεκαπέντε και πλέον χιλιομέτρων από τη θάλασσα.
Σύμφωνα με το πόρισμα της επιστημονικής επιτροπής του πανεπιστημίου της Μινεσότα, που είχε εγκατασταθεί στο Πεταλίδι Μεσσηνίας το έτος 1969 και είχε μελετήσει τη μορφολογία του εδάφους και υπεδάφους της περιοχής μας, γύρω στο 7000 π.Χ. έγινε στη Μεσσηνία ισχυρότατος τεκτονικός σεισμός, που είχε σαν αποτέλεσμα ολόκληρη η περιοχή από την Καλαμάτα μέχρι τη Μικρομάνη και Καλογερόραχη, να καθίσει και η θάλασσα να εισορμήσει και να τη σκεπάσει. Ο καταποντισμός αυτός κράτησε 350 χρόνια περίπου και στο διάστημα αυτό τα κύματα έφεραν και εναπόθεσαν πολλά θαλασσινά αντικείμενα σε διάφορες τοποθεσίες, μία από τις οποίες ήταν και η περιοχή της Καλογερόραχης.
Να σημειώσουμε ότι, κατά την παλαιογεωγραφία, η σημερινή μορφή του εδάφους και υπεδάφους της περιοχής μας καθώς και του ευρύτερου ελληνικού χώρου διαμορφώθηκε πριν σαράντα εκατομμύρια χρόνια περίπου. Μέχρι το 8000 π.Χ. στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου επικρατούσε μεγάλο ψύχος, ώστε πολλά τμήματα της περιοχής ήταν καλυμμένα με παχύ στρώμα πάγου. Γύρω όμως στο 8000 π.Χ. η θερμοκρασία ανέβηκε απότομα, με αποτέλεσμα το λιώσιμο των πάγων και μεγάλης διάρκειας βροχοπτώσεις. Πολλά μέρη τότε καλύφθηκαν από νερά και στη μνήμη των λαών των περιοχών αυτών (Ελλήνων, Εβραίων, Βαβυλωνίων κλπ.) έμεινε ως η περίοδος του μεγάλου κατακλυσμού.